Yavasca ayaga kalkti. Gidiyordu iste. Ardi yapacakti beni. Silfim göz yasimi kalktim ayaga. Her soruyu anlama ceviren gözleriyle sustu. Bana aciyarak bakiyordu. Noktasi calinmis cümle sonum durdu öylece. Sana birbirinden güzel yalnizliklar biriktirdim der gibiydi. Dudaklari kipirdadi, inler gibi, cok cocuk kaldin aska, kendi gölgesine basmaktan korkan... diyebildi sadece. Iste gidiyordu. Bir daha hic dönmeyecekti. Bir daha hic olmayacakti. Sadece bir gitme cikabildi dudaklarimdan. Yüzüme bakti ve artik sözlerin merheme yara olmaya baslamissa, icimdeki seni sus, icindeki beni duy dedi ve sirtindaki ceketimi bankin üzerine birakarak yürümeye basladi. Son sözleri bunlar olmamaliydi! Arkasindan beni hic almadigin hayatindan böyle ucuz kovamazsin! diye bagirdim. Geriye döndü ve davet edilmedigin yerden kovulmazsin. dedi. Son sözüydü. Gitti...
