1890li yillarda Yahudiler, Rusya basta olmak üzere Romanya ve Yunanistanda ugradiklari baskilar yüzünden bu ülkeleri terk etmek zorunda kaldilar. Sigindiklari ilk ülke ise Osmanli Devleti oldu. Dönemin Padisahi II. Abdülhamid, baslangicta insani nedenlerle Yahudilerin Filistin disindaki Osmanli vilayetlerine yerlesmelerine izin verdi. Fakat Yahudiler vaad edilmis topraklar olarak kabul ettikleri Filistine yerlesmek istiyorlardi. II. Abdülhamidin saltanati süresince bu konuda yogun cabalar harcadilar. Özellikle Rotschild ve Baron Hirsch gibi zengin Yahudiler, Filistinde toprak satin alarak buralara göcmen yerlestirmeye calistilar. 1896 yilindan itibaren ise sahneye Theodore Herzl cikti. Herzl Filistinde Yahudiler icin özerk bir devlet olusturma pesinde idi ve bunun yolunun II. Abdülhamidi ikna etmekten gectigini düsünüyordu. Bu ugurda bes defa Istanbula geldi. Bir defasinda Padisahla görüsme imkani buldu. Herzlin kafasinda, Osmanli Devletine bazi mali imkanlar saglayarak hedefine ulasmayi saglayacak izni koparmak vardi. II. Abdülhamid ise Herzlin sahsinda, Avrupali alacaklilari Osmanli dis borclarinin indirilmesine ikna edecek bir destek bulmustu. Bütün bu iliskiler aginin ne sekilde örülüp nasil sonuclandigini elinizdeki kitabi okudugunuzda ögrenebileceksiniz.
