Michael Haneke, Avrupa sinemasinda carpici filmler yapan, izleyiciyi yapitlariyla sarsan nadir yönetmenlerden biridir; bu sinemanin entelektüel acidan en kamcilayici ve duygusal acidan en kiskirtici eserlerine imza atmaktadir.
Genel gecer kabul söyledir Ölümle yasam ikiliginde baski, siddet, irkcilik ve fasizm ölümü temsil ediyorsa, yasami da genellikle yaratici bir uygarligin baskidan arinmis düzeni temsil eder. Haneke bu ikiligi hepten yok sayar Kültürünün ve uygarliginin seckin yapitlari, Batinin diger cografyalarda ve kültürlerde isledigi cinayetleri mesrulastirmaya yetmez ve sanatcilar, bu siddet edimleri karsisinda eserlerinin sorumlulugunu üstlenme kaygisini ya tasimamakta ya da basarisiz olmaktadir.
Haneke filmlerini sadece Avrupa burjuvazisinin ve medya toplumunun elestirisi olarak görmek indirgeyici bir yaklasimdir; bunlari medyatik temsilin simülasyona dayali dogasiyla modern toplumsal yasamin dayattigi hiz ve siddetin elestirisi olarak okumaksa yönetmene haksizlik olur. Haneke bizi Bati uygarliginin davranissal ve düsünsel arkaik arka plani üzerinde kafa yormaya cagirirken bilinen gündelik evrenin siradanlasmis siddetini ele alir. Ayni durum farkli düzey, baglam ve öznellik nesnellik boyutlarinda olsa da ahlak, modernite, cinsellik, sinif kimlik gibi bircok baskin baslik icin de gecerlidir.
Michael Haneke ve filmleri hakkinda bu kitap icin dokuz kisilik bir ekip daha önce yazilmis neredeyse her seyi okumayi, söylenmis ve yazilmis olanin ötesinde yazilar kaleme almayi üstlendi. Sinemaya ve seyirciye olan inancimizi pekistiren Haneke ve filmleri hakkindaki oylumlu ve genellikle yönetmeni farkli yönleriyle ele alan yazilari okumak bir zevk olacaktir.
