Insanin sustugu seyler cogaldikca kiyamet gecikiyor.
Beni aldi bir aglama, engel olamiyorum.
Kendimi ne kadar zorladiysam da durmadi hüngür hüngür akti gözyaslarim. Makyaj hüznü kapatmiyormus, anladim aynada kendime bakinca. Gün bitince yevmiyesini alamayan palyacolar gibi hissettim kendimi. Nasil aglamamin sebebini bilmiyorsam aynadaki kendime kahkahalarla gülmemin sebebini de bilmiyorum. Bu sefer gözlerimde gördügüm sey aciydi.
Kendimi kandiriyorum, makyaj benim tek tesellim ona siginiyorum.
