Bu romani yazmaya karar verip, yavas yavas taslaklar ortaya cikmaya baslayinca endiselendim ve korkmaya basladim. Ya yazdiklarim sayfalarda sakli kalir, aciga cikma konusunda yalniz kalirsam diye. Sonra ruhumda birikenleri sayfalara aktararak rahatlayacagimi düsündüm. Bu hayati baskalari degil de kendim yazarak beklentime kavusacaktim. Ben kim oluyorum ki, yazmak benim neyime demedim. Bir meyvenin tadini hissetmem gerekiyorsa onu isirmaliydim. Yazilanlari okuyarak degil de yazarak tadina varmak istedim. Yazarken Bu, kendimi genis bir hendekten atlar gibi hissettim. Ya düsecektim ya da atlayip hedefime ulasacaktim. Yazdiklarim, yillarin yasanmisligi, selden sonra kalan kum, yanginin külleriydi.
