Gel, gel, gel... Diyen Adam... Gel dedi, sevgiye cagirdi. Gel dedi, saygiya cagirdi. Gel dedi, sefkate, merhamete ve kulluga cagirdi. Hic itici, tepici, dislayici olmadi. Düsmanligi, kani kini, ayrimciligi silip atti. Herkesi kucakladi. Her gecesi kadir, her rastladigi Hizirdi. Örnegi, önderi, kilavuzu Resulullahti. Daim askla sakidi, aski sakidi. Ayriliklardan yandi yakildi. Dostu Allahti. O, Mevlanaydi. Basimizin taciydi... Simdi yüreklerimiz daha bir yarali, bekliyor Mevlana ahlaklilari. Ilhami Mesnevi den alip sevgiyi asra tasiyanlari... Yeniden ve bir daha sevgiyi hakim kilmak icin Mevlanalasanlari... Bekliyor yüreklerimiz daha bir yarali, hep cagiran, hep Gel diyen adami. Bütün bir insanlik cagirir oldu gözleri yasli. Bu eser, o candan davetlere bir cevap olmali.
