Bir istasyonda, bir yolcu, gidecek olmanin gözü pekligiyle, sik sik gördügü rüyayi ilk kez anlatirken birine, tereddüt eden Pembeyi, eskiya magduru Elmasi, banka uzanmis ölümü bekleyen Azeri, vefakar Üzeyiri, cocuklariyla nese icinde yavan ekmegi kopara kopara yiyen anneyi, basi bütün olmayan kadinlari, erkeksi Marali, fasulyelerin ölmeyecegine inanan beyaz atkili adami, yesil mantolu, kizil sacli, alimli genc kadini, uduyla deva bulan Aliyi, Nevayi, zamani yorumlayan büyük saati, yenilen Mehmeti, siyah kurdeleli mektuplari, siyah ati, Kagittan Adami ve jandarmalarin refakat ettigi gelisiyle herkesi kendi icine döndüren iri adami baska türlü yorumluyordu. Yasemin Karahüseyin ücüncü romani Hemzeminle, kisa süreligine ayni mekani, bir istasyonu paylasan insanlarin ic dünya- larina yolculuga cikiyor. Bir görüntüyle kesisen yasamlari usta kalemiyle belleklerimize kaziyor.
