Kaybetmek bizim isimizdir.
Ayrildiktan sonra, gecmis zaman asiklari gibi seni kalbime gömdüm Muazzez.
Altinda yatir olan araziden farki yok simdi.
Yeni bir ask insa edemiyoruz; tam baslayacak oluyoruz, senin yattigin yere denk geliyor, dozerler calismiyor, kepceler kiriliyor, gelen korkup kaciyor.
Gelirsen diye terliklerini kapinin agzina biraktim, iki senedir ayaklarini bekliyorlar. Ayna yüzünü, bardak dudagini, ellerim saclarini, pencere gözlerini bekliyor.
Fakat hakkini teslim edeyim; cok muhterem zatmissin Muazzez. Hani tabelani yaptirip gögsüme assam, desem ki, Burada bir muhterem zat yatiyor seni bekleyen kollarima caput baglarlar, gözyaslarima dilek taslari atarlar...
Sana tahsis ettik yürek denilen arsayi; koy in cin top oynasin; koy anilar cirit atsin. Anladim, sensiz bana bu dünya dar...
Yesilcam filmlerindekileri andiran, kalbimize dokunan karakterler... Bir kösede unutulmuslar, yalnizligiyla yogrulmuslar, kirik gönüller, bir yerlerde sessiz sedasiz yasayanlar, görmediklerimiz, görmezden geldiklerimiz... Dedemin Bakkali, Ev Yapimi Sihirli Degnek, Oyuncu Anne, Cok Hayal Kuran Cocuk kitaplarinin yazari Sermin Yasardan kaybetmek bizim isimizdir diyen insanlarin öyküleri... Bir solukta, derin ic cekislerle okuyalim, basimizi kaldirip onlara bakalim diye...
