Halkbilimi, dogumdan ölüme kadar insanlarin yasaminda yer alan maddi ve manevi bütün kültür ögelerini bilimsel olarak derleyen, arastiran, degerlendiren ve bunlarin sistematik bir aciklamasini yaparak insanligin kültür tarihini ve özellikle halk kültürünün genel gelisme kurallarini inceleyen, kültürler arasindaki benzerlik ve farkliliklari belirleyip ortaya koyan, gerektiginde de bu bilimsel sonuclari halkin yararina olacak bicimde düzenleyip halka aktaran bir bilim dalidir. Halkbilimi insanlarin yasadigi kesimi ve cevreyi daha iyi tanimasini, yorumlamasini ve degerlendirmesini saglayarak halkin düsünce, duygu ve sezgisinin temeldeki karakteristiklerini yakalamasini saglar. Halkbilimi, halk yasaminin temel dinamiklerini, töre ve geleneklerini, tutum ve davranislarini, yarati ve becerilerini, sevgi ve begenilerini inceleyip arastirarak ulusal kültürün dogru bir bicimde islenmesine, degerlendirilmesine ve yorumlanmasina önemli katkilarda bulunur. Halkbilimi ürünlerinde Anadolu insaninin dünya görüsünü, yasama bicimini, bireysel ve toplumsal sorunlarini görürüz. Türk halkbiliminin temel sorunlarini bütün boyutlariyla ele alan ve cagdas bir yaklasimin yardimiyla kavrayip cözüme vardiran, köklü ve bilimsel bir politikanin ana cizgileri de henüz belirlenmemistir. Halkbilimi, kültürel yasamin bütününü inceleyen bir disiplindir. Kültürün sürekliligi kadar degismesini ve bu degismeye neden olan cesitli etmenleri de cözümlemek temel amacidir. Halkbilimi bir toplumun kültürünün temelini olusturur. Halkbilimi kültürün gelisimine uyum saglayarak zaman icerisinde degisiklige ugrar. Halk yasamini enine boyuna arastirmada, bir ülke halkini olusturan cogunlugun ortak ve yaygin davranis kaliplarini, yasama bicimini, belirli olaylar ve durumlar karsisindaki tavrini; cevresini ve dünyayi algilayisini aciklamada; geleneksel ve törensel yasamini düzenleyen, zenginlestiren, renklendiren beceri, begeni, yarati, töre, kurum ve kurumlasmayi göz önüne sermede; bir ucuyla gecmise, bir ucuyla da zamanimiza uzanan gelenekler, görenekler, adetler zincirini saptamada; bu zincirin köstekleyici ya da destekleyici halkalarini tek tek belirlemede; bunlardan özgün ve cagdas yaratmalar cikarmada halkbilimin rolü ve önemi birinci derecededir. Bu kitapta Türk halkbiliminin kültürel degisim ve gelisim bakis acisiyla genel cercevesi cizildikten sonra ürünlerinin tanitilmasi amaclandi. Birinci bölümde; halkbilimine genel bakis, ikinci bölümde; halk edebiyati ve halkbiliminin kaynaklari, ücüncü bölümde; halkbiliminde bazi terim ve
kavramlar, dördüncü bölümde; halkbilimi alan arastirma teknikleri, besinci bölümde; halkbilimi kuram ve yöntemleri, altinci bölümde; Anadolu halkbilimini besleyen Islamiyet öncesi inanc sistemleri - ögretiler - dinler, yedinci bölümde;halk kültüründe sosyal normlar, yaptirimlar ve davranis türleri, sekizinci bölümde; halk kültüründe gecis dönemleri dogumevlenme - ölüm, dokuzuncu bölümde; halkbilgisi, onuncu bölümde; bayramlar, törenler, kutlamalar, on birinci bölümde; inanislar, on ikinci bölümde; oyun, cocuk oyunlari, halk oyunlari, on ücüncü bölümde; mutfak kültürü, on dördüncü bölümde; günümüzde kültürel degisim ve gelisimle yeniden
yapilanan halkbilimine genel bakis, on besinci bölümde; halk kültürünü kümeleme kilavuzu ve alan arastirmasi derleme soru örneklerine yer verildi. Halkbilimiyle ilgili olarak arastirmacilar, bugüne kadar bircok önemli arastirma yaptilar. Onlara sükran borcluyuz. Bu tür calismalarda eksiklerin bulunmasi kacinilmazdir. Alanla ilgili calisanlarin katkilari bize daha sonraki calismalarimizda rehber olacaktir.