Sakinilan bir bakisla baslayan Gözlerini Haramdan Sakin yolculugunun okyanusvari rüzgari Yüregini Haramdan Sakinla esmeye devam ediyor
Artik buradaydi Betül, ulasilmaz dedigi adamin o cetin sinirlarinin hemen dibinde... Yakinindayken daha sert esen Ömerin rüzgari artik Betülü daha fazla sarsiyor fakat o huzurlu serinligi de daha özel hissettiriyordu. Aralarindaki onca mesafeden geriye kalan sinirlari asmanin neler getireceginden ikisi de habersizdi. Fakat bir gercek vardi; artik o rüzgarda savrulan yalnizca Betül olmayacak, Ömer de kendi rüzgarinin tadina bakacakti.
Tehlike yaklasmaya, silahlar patlamaya ve günes de umursamazca parildamaya devam ediyordu.
Gözlerini acip bana döndügünde montumu tutup beni kendine cekti ve basimi gögsüne yasladi. Kahkahalarim karnimi agritacak boyuta ulastiginda yüzümü kazagina dogru cevirdim. Kazagi gözyaslarimla islaniyordu. Zor cikan sesimle, Sükür... dedim. Öylesine degildi, tüm samimiyetimle söylemistim; su an icin denilebilecek en güzel kelimenin bu oldugunu hissettigim icin...
Ömer önce güldü ve basim gögsüyle birlikte birkac kez kalkip indi. Sonra da omzumu biraz daha kendine bastirip derin bir nefes aldi ve, Sükür... dedi; benim gibi
Einen flüchtigen Blick vermeiden, auf deiner Reise ohne, dass die ozeanischen Augen sich verirren. Halte dein Herz rein und treibe mit der leicht wehenden Brise des Windes
Betül war jetzt hier, direkt am Fusse des unzugänglich geglaubten Mannes
