Noor kendisini ayakkabisinin tabanina yapisan solmus yapraklar kadar, bahcesindeki kör kuyu kadar kuru hissediyordu. Mümkün oldugunca az besleniyordu, derisine isleyen sogugu kirmak icin ates yakmiyordu artik, etrafindaki hicbir seyi degistirmemeye, yerini degistirirken sandalyeyi gicirdatmamaya ve dagin yuttugu günesin bir ceviz kadar kücüldügü saatte onu meydana götürürlerken kendisini yalniz hissetmemek icin seccadesinin yerini aklinda tutmaya dikkat ediyordu.
Önceden planlanan geleneksel yemek icin gerekli olan kecisini yakalayacak hain cocuklar ve köpekler esliginde geleceklerdi. Kurtulus taslari adi verilen ilk yedi tasi attiktan sonra yemek yiyeceklerdi. Parmaklariyla sayarak yedi diye tekrar etti. Haftanin günleri gibi, ardiyenin catisini tutan taslar gibi yedi. Kafasini, yaz günesinde olgunlasmis bir nar misali kirmak icin yedi tas.
Cölün kiyisinda, hamsin rüzgarinin estigi unutulmus bir köyde cezasini cekmeyi bekler Noor. Zinadan suclu bulunmustur, recm edilecektir. Kacmayi ya da isyan etmeyi düsünmez, tek arzusu kaderine boyun egip günahinin bedelini ödemektir. Tek düsüncesi, babalarinin alip gittigi üc cocugudur. Ne özgürlüge özlem duyar ne de olasi bir baska hayata. Ama bir kadin, yabanci bir kadin giriverir hayatina...
