Zamanin bile iyilestiremedigi yaralar var taa eskilerden kalan. Tüketilmeyi bekleyen bir ömür gibi yalin ve zor... Kiminin ki sandik sarisi, kiminin ki cocukluktan beri gönül yarasi. Kiminin ki de kadir kiymet bilmez sevdasi, kiminin ki kömür tutmus zihniyet zorbasi... Böyle uzayip gider... Sanirim bu gecenin de bir yarasi var.
Gökyüzü bürünmüsken karanliga aglamakli bütün sehir... Evimin catisina düsen damlalardan anliyorum bunu. Kirpiklerim agirlasiyor, isiklar kapaniyor, hicbir yara baska bir yarayi sarmiyor. Hani her kadin, erkeginin Kiyamet Cicegiydi. Ve her ask kirmizidan calinmis bir siirdi. Masal ne vakit bitti
Kaybolmak istiyorum cogu zaman ve uzaklasmak her seyden. Yasanilan onca acinin ardindan, masalimizin tekrar yazilamayacagini bildigim halde seni yaziyorum yine de.
Lisedeki ögretmenden duydugum bir siir gibi. Her ayrilik biraz esmere calar, degil mi
