Mevlana, ölüme gülümsüyor. Zaten ölüme gülümsemeseydi, ölümü SEB-I ARUS olarak nitelemezdi. Mevlanayi ölüme gülümseten, ölümü dügün gecesi kilan duygu; Ben Kuranin kölesiyim, Muhammed Mustafanin yolunun tozuyum anlayisidir.
Ey kardes, Uyku, ölümün kardesidir.. O kardes, bu kardesten belli olur. Mesnevi, IV3084
Sabahleyin uykudan uyanmak da mahserde dirilmenin bir örnegidir
Srun üfürülmesi Hakkin bir emridir. Onunla bütün halkin bedenleri yerden kalkar.
Sabah uyaninca aklimiz nasil bedenimize geliyorsa, herkesin cani da öyle bedenine girer.
Her ruh, kendi bedenine girer. Kuyumcunun ruhu, terzinin vücuduna girmez.
Sabah vakti kücük hasirdir. Büyük hasiri ondan kiyas et.
