HERSEY TEK PARMAGIMIN UCUNDA ...
Yürek daglar engellilerin durumlari; hep acinarak bakilir. Bir ise yaramaz sanilir.
Simdi sizlere kendimden bahsedecegim. Karari siz verin, ise yariyorlar mi yoksa yaramiyorlar mi
Engelli bir birey öncelikle kendiyle ve bedeniyle barisik olmali ki; yasadigi zorluklara gögüs gerebilsin.
Uc aylikken gecirdigim menenjit bir diger adiyla havale nedeniyle beden sagligindan yoksun biriyim. 37 yasindayim ve kendimi bildim bileli kendi ihtiyaclarimi karsilayamiyorum...
Ihtiyaclarimi, kardeslerim ve annem gideriyor. Babam, akciger kanseri nedeniyle vefat etti. Annem, 7 yil önce iki beyin ameliyati gecirdi. Yine de biz cocuklari icin, ayakta duruyor.
Hikayeler senaryolar yaziyorum. Bu kitap benim ilk kitabim. Kitabimda dört hikaye, bir oyun, bir skec, bir senaryo, bir de mektup var. Cogu zaman kitaptaki kahramanlarin yerine kendimi koyuyorum. Bilgisayar basinda yazdigim karakterlerin bedenlerini kendi bedenim gibi kullaniyor, kendi bedenimde sergileyemedigim özgürlügü o karakterlerin üzerinde sergiliyorum.

Man wird traurig wenn man den Zustand von Menschen mit Behinderung sieht. Man schaut immer mit Mitleid in den Augen. Man denkt sie sind nutzlos. Jetzt erzähle ich euch von mir. Entscheidet ihr dann, ob sie einen Nutzen haben oder nicht...