Osmanli devletinin cöküs dönemi olan XIX. Yüzyilda yasamis bir Hanefi fikihcisi olan Meydaninin XI. Yüzyilda yasamis bir baska Hanefi fakihi olan Ebul-Hüseyn el-Kudrye ait Muhtasar fikih metni üzerine yazdigi serh olan el-Lübab f SerhiI-Kitab yazildigi tarihten itibaren oldukca popülerlesen ve bunun neticesinde Istanbul ve Kahire gibi Islam cografyasinin önemli sehirlerinde bircok kez basilan bir eser olmustur. Yazarinin, son dönemde yetismis en meshur Hanefi fikihcilarindan olan Ibni bidne ögrencilik yapmasi, eserde kaynak olarak takip edilen muteber eserler, fikhi meselelerin delillerine yer verilmesi, muteber görüsün tayin edilmesi ve makul bir hacme sahip olmasi gibi hususlar el-Lübabin ilim ehli arasinda ragbet görüp tutulmasina sebep olmustur. Bununla birlikte Meydannin el-Lübabta kendi ilmi birikimi ve yetkinligini göstermekten ziyade, sayili birkac eserden derleme yapmak seklinde bir yol takip etmesi ve erken dönemde kaleme alinan eserlere müracaat etmemesi el-Lübab icin elestiri konusu edilebilecek birkac husustan biridir.
Ahmet Cevdet Pasa o. 1823-1895 riyasetinde hazirlanan ve Islam fikhindaki son dönem yenilik arayislarinin en önemlilerinden olan Mecelle-i Ahkam-i Adliyyeden hemen önce kaleme alinmis olan el-Lübab, klasik fikih yaziminin son örneklerinden olmasi acisindan da ayri bir öneme sahiptir. Bütün bu özellikleri nedeniyle halen Islam hukuku okumalarinda tercih edilen bir calisma olan el-Lübab, kisa bir süre icerisinde bu alanin klasikleri arasinda yerini almistir.
