Brukiler 1600 yillarinda Cizira Botanda yasarken, bir olay üzerine oradan ayrilip Karacadaga gelir. Bu yillar düzenin bozuldugu, Osmanlinin düsüse gectigi yillardir. Karacadagda kara kil cadirlarinda mutlu bir yasam sürerlerken misafir ettikleri bir Osmanli müfrezesiyle yasadiklari beklenmedik bir olay üzerine göc etmek zorunda kalirlar. Bunun üzerine cadirlar cözülür, denkler yapilir ve yola koyulurlar. Mesakkatli, amansiz ve ölümcül bir göcün ardindan Aralikin Dil Bölgesine gelen Brukilerin reisi Semdin Bey burada ölünce, asiret iki kola ayrilir. Kollardan biri Irana dogru giderken digeri Kafkaslara Erivan civarina dogru gider. Elegez Daglarinin yamaclarindaki yüksek yaylalarda dogayla ic ice bir yasam tuttururlar, aradan epey zaman gecer, olaylar, gelgitler yasanir.
1917 yilinin sonbaharinda, Lenin Rusyada devrim yapar. Bir taraftan devrimin insasinin getirdigi cerahatler, öbür tarafta Kazak isyanlari ve Ermenilerle yasadiklari sorunlar nedeniyle Kafkas Brukileri tekrar anayurda dönme karari alir. Böylece, asiretin okuyan tek gencini arkada birakarak mecburen yeniden yollara düserler. Dönüs yolunda bir kismi Igdir, Kars, Agrida kalirken, göcün kocbasi gelip Van ve havalisine yerlesir. Derken Iran Brukileri de Ermenilerden arindirilmis bu topraklara, akrabalarinin yanina geri dönüp Muradiye kazasi ve civarina yerlesirler. Bu kez de Türkiyedeki yeni rejimle bazi sorunlar yasanir. Burada yasanan olaylar onlari yine geldikleri yerlere gitmeye zorlar.
Bu roman gidis ve dönüs esnasinda yasanan amansiz göc ve kaci, kovalamacalari, asklari, acilari, sevincleri ve kederli yasamlari anlatirken arka plandaki tarihi gelismelere de ayna tutmaktadir. Ne yazik ki göc ve kac hala bu kadim topraklarda devam ediyor. Acilar gibi asklar da yasaniyor tabii. Karacadagda baslayan Lerzan ve Serxanin umarsiz aski gibi... Ve yillar yillar sonra Rusyada baslayip Türkiyede biten Kinyas ile Victorianin aski gibi...
