Hayatin tümü söylenememis bir siirdir ve yazilmistir evrene. Kor ateslerde yanmis söyleyen de dinleyen de.
Nura boyanan varliklar, iki kapili hanin misrasindan dalivermisler dünya beytinin deryasina, asilmislar küreklere adi zaman olan anda.
Zaman aman demis, saatler durmus. Yaman esmis rüzgar, esrimis. Ayla günes kendi kaderlerince sema ederlerken semalarda, sirazesinden cikarilmis, vezin sasmis, renksizlige boyanivermisler. Ask kitabini okuyan kamerin ayrilik iniltisine dayanamamis sems. Ne kamer ne sems kalmis ortada. Bir tenin icine iki can sigmislar. Cokluk tek ses, tek yürek oluvermis. Can, canana terk edilmis. Kader edebinden kederli, varlik mahcup, hepsi kendi veznince kendi siirini okumada.
