Yazmanin tadi müthis. Kafanin icinde dolasan binlerce, milyonlarca fikrin, duygunun damitilarak bir kagida dökülmesi harika bir duygu, sadece kendin okusan bile; sadece kendine sakladigin tek bir dörtlük bile heyecan verici ve kiskirtici, hayata tutunmani saglayan bir bag, bir yasama sevinci...
Kendimi bildim bileli yazmak istedim, özel bir sey degil ha, sadece yazmak. Siir, hikaye, masal, öykü, skec, gazete kenari akrostisi, aklima gelen her seyi yazmak istedim. MontaigneninDenemelerine öykünüp nedense Ayni adi tasiyan Denemeler isimli ilk calismama baslamam, saman kagidina elle yazarak, kendi capimda matbaacilik oynayarak eserimi karbon kagidi ile dört kopya cogaltmam, karbon kagidinin kalitesizligi ile ellerimin simsiyah olup yazdiklarimin da boyanarak berbat olmasi ve ilmek ilmek dokunmus eserin cöpe gitmesi arasinda sadece 20 dakika olmasini uzun müddet kendime izah edemedim dogrusu...
Yazarlik serüvenine nasil basladigini bu sözlerle ifade ediyor Can Yilmaz ve Klise Hayatlar Matbaasi, Yap Bi Babalik ve Bilinmeyen Numaralar kitaplarinin ardindan bu kez KAFAda Kalmasin diyor
